Mae’r cytser hydrefol hynod hwn i’w weld o’r DU am ran sylweddol o’r flwyddyn o’r hydref i’r gwanwyn. Mae'r cytser yn cynrychioli'r stori dragwyddol o fuddugoliaeth dros adfyd sy'n ymddangos mewn llawer o ddramâu Groegaidd y cyfnod clasurol. Roedd Perseus yn fab i Zeus gan y dywysoges Danae a chafodd ei dyngedu i fynd trwy sawl antur, gan gynnwys lladd Medusa y Gorgon a Cetus yr anghenfil môr, i gael y ferch ar ddiwedd y stori. Mae holl gymeriadau chwedl Perseus gydag ef yn yr awyr fel cytserau ynddynt eu hunain; Andromeda, Cassiopeia, Cepheus, Cetus a'r ceffyl asgellog Pegasus. I'r Cymry, mae Perseus yn cynrychioli eu harwr Llew Llaw Gyffes a oedd yn blentyn i Arianrhod (a gynrychiolir ganddi hi ei hun gan y cytser Coronae Borealis). Llofruddiwyd Llew gan ei wraig fradwrus a’i chariad ond ar funud ei farwolaeth, trodd ei enaid yn Eryr – Gwalchmai. Chwiliodd ei ewythr Gwydion amdano a dod o hyd iddo fel y cytser Aquila ar ôl croesi Sarn Gwydion, y Llwybr Llaethog ac yn y pen draw adferodd ef yn fyw eto. Mae'r stori hon nid yn unig yn cyd-fynd â chredoau crefyddol am enedigaeth, marwolaeth ac aileni'r haul o chwedlau Celtaidd ond fe'i Cristnogir fel bywyd, marwolaeth ac ailenedigaeth ddi-fai Iesu Grist.